نانوژلی با خاصیت ضد ویروسی …
فرایند ورود ویروسها به سلول میزبان یک فرایند پیچیده است. به بیان ساده، این فرایند شامل برهمکنشهای گذرای چندظرفیتی ویروس با گیرندههای مختلف موجود در سطح سلول است. در بسیاری از ویروسها تماس اولیه ناشی از اتصال آنها به هپاران سولفات، یکی از پروتئوگلیکانهای سطح سلول، است. این اتصال سبب بروز آبشاری از وقایع شده و نهایتا منجر به ورود تمام ویروس به سلول میشود. در سالهای اخیر توسعه آنتیویروسها برای غیرفعال کردن این مکانیزم افزایش یافته است. آنتیویروسها با پوشاندن سطح ویروسها و ایجاد اثر بازدارندگی از برهمکنش آنها با سلول جلوگیری و مانع از فعالیت ویروسها میشوند.
در یکی از تحقیقاتی که اخیرا به شناسه 10.1021/acsnano.8b01616 در مجله ACS Nano به چاپ رسیده است، بدین منظور نانوژلهایی توسعه یافتند. نانوژلهای مذکور بر حسب زنجیرههای پلی گلیسرول سولفات، انعطاف متفاوتی دارند و به نوعی نسخه مشابه هپاران سولفات موجود در سطح سلول هستند. این نانوژلهای غیرسمی با گلیکوپروتئینهای ویروسی مختلف برهمکنشهای چند ظرفیتی داده و مانع فعالیت آنها میشوند. همچنین در این مطالعه به کمک میکروسکوپ کنفوکال برهمکنش ویروس-نانوژل و همچنین اندوسیتوز آنها بواسطه کلاترین مشاهده گردید. با توجه به اینکه بسیاری از ویروسها از طریق موتیفهای هپاران سولفات با سلولها برهمکنش داده و وارد سلول میشوند، لذا این نانوژل میتواند با موفقیت به کار گرفته شود.
تهیه و تنظیم خبر
محمود اوصانلو
استادیار نانوفناوری پزشکی