استفاده از اجزای باکتریایی به عنوان نانوحامل های طبیعی برای دارورسانی و یا ژن رسانی و ایمن سازی
دارورسانی هدفمند به وسیله نانوحاملها میتواند سبب رساندن غلظت دارو به مقدار مناسب در بافتهای هدف، افزایش کارایی و کاهش سمیت و عوارض جانبی دارو شود. به این منظور از نانوحاملهای مختلفی از جمله دندریمر، مایسل، نانولوله کربنی، نانوذرات غیرآلی، پلیمرها، ویروسها و … استفاده میشود تا دارو را به طور هدفمند به بافت هدف منتقل کرد.
روش دارورسانی هدفمند که در حال حاضر به پرکاربردترین موارد درمان بخشی در امر سرطان های بدخیم تبدیل شده یکی از روش های معمول و جدید الظهور جهت مقابله ی حداکثری با بیماری سرطان می باشد. اما در کنار تمام کاربردهایی که حاملهای ویروسی در درمان انواعی از بیماریها، تصویربرداریهای پزشکی و … دارند، اما باید نسبت به چگونگی توزیع این حاملها در بدن انسان و ایمنی زیستی و عدم سمیت آنها برای بدن انسان اطمینان حاصل کرد. برای مثال، سیستم دفاعی بدن نیز باید پس از مدتی توانایی دفع این داروها و حاملها و یا خنثی کردن آنها را داشته باشد تا از تاثیر طولانی مدت و سمی دارو جلوگیری کند. همانگونه که در بخش ایمنی زیستی نانوذرات بررسی شده است، میزان سمیت یا عدم سمیت این حاملها و داروها به عوامل مختلفی چون اندازه، مورفولوژی، بار الکتریکی، مولکولهای قرارداده سطح حامل و … بستگی دارد. که در باب حل این مشکل محققان دانشگاه علوم پزشکی شیراز با همکاری پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه ، روشی نوین را جهت دارو رسانی و ژن رسانی جهت انتقال داروهای ضدسرطان با پائین ترین ضریب سمیت با الهام از علم بیولوژیک ارائه کردند. از باکتریهای فاقد پوشش که از کپسید پروتئینی در اطراف نوکلئیک اسید تشکیل شدهاند استفاده میشود. ابتدا کپسید آرایش ساختاری خود را از دست داده و DNA یا RNA ویژه از آن خارج میشود و دوباره کپسید به آرایش ساختاری خود باز میگردد و به یک باکتری خالی از نوکلئیک اسید تبدیل میشود. توانایی انجام این فرآیند در امکان بارگذاری و انتقال انواع مواد درمانی توسط باکتریها بسیار حائز اهمیت است. این مواد میتوانند پروتئینها، آنزیمها، پلیمرها، مولکولهای کوچک غیرآلی و حتی مایسل ها باشند. امید است با این روش و گسترش آن ، بتوان قدم های موثری جهت درمان سرطان توسط محققان کشور برداشت.